در تمدن نوین جهانی قیام انسان‌ها قیام به عدل است
تاریخ انتشار: ۱۷ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۴۰۱۴۸
به گزارش حوزه سیاست و اقتصاد خبرگزاری تقریب، حجت الاسلام سید محمد حسن ابوترابی‌فرد امام جمعه موقت تهران در ابتدای سخنرانی در خطبه‌های نماز جمعه تهران با اشاره به فرازهایی از نامه امام علی (ع) به مالک اشتر گفت: قلب انسان باید شعارش محبت و رحمت باشد. در جمهوری اسلامی ایران شعارهای بلندی داریم. از شعارهای بلندی که در حرکت عظیم ملت تدریجاً شکل گرفت، استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ابوترابی‌فرد گفت: لذا ثمره‌ی قلب مهربان، آراستگی انسان به محبت و مهربانی نسبت به دیگران است و این محبت و مهربانی زمینه‌ساز لطف به انسان‌ها است. این دستورالعمل اسلام به جامعه و به ویژه حاکمان است.
وی افزود: آنگاه که سطوح مدیریت نسبت به مردم چنین قلبی و محبت داشتند علامت شکل گیری دولت اسلامی است.
خطیب موقت نماز جمعه تهران گفت: نام دولت مردمی که ریاست جمهوری برای دولت سیزدهم برگزیدند از همین پیام الهام می‌گیرد؛ لذا مدیران در دولت مردمی باید نماد محبت و لطف و احسان به عموم شهروندان باشند.
گفت: ویژگی دوم تمدن نوین جهانی که به دست مبارک امام عصر (عج) عالم را فرا می‌گیرد نگاه به انسان است. در این نظام سیاسی انسان‌ها دارای منزلت و کرامت هستند و این نگاه می‌تواند عالم را تحت سیطره خود درآورد و ویژگی سوم عدالت برآمده از فرهنگ و معرفت و پیشرفت انسانی است. در این حکمرانی جهانی تربیت‌های توحیدی، الهی و محمدی راه را برای بپاخاستن جامعه بشری به عدالت هموار می‌کند. قیام انسان‌ها قیام به عدل است.
وی تاکید کرد: راهپیمایی ۲۰ میلیونی کربلای اباعبدالله حسین یکی از نمونه‌هایی این قیام به عدالت است. این نظم تحسین برانگیز و این احترام به کرامت انسان‌ها دستاورد تربیت حسینی و عاشورایی است. حسین علیه‌السلام خون قلب خود را نثار کرد چرا که عشق می‌ورزید به انسان. نه فقط انسان‌های مؤمن بلکه ایشان دغدغه انسان‌های جاهل و گمراه را داشت و همین مسئله موجب شد تا ایشان خون مقدس قلب خود را بذل بنماید.
خطیب نماز جمعه تهران با بیان اینکه کنگره عظیم اربعین با حضور حدود ۲۰ میلیون نفر از مسلمان و آزادی‌خواهان جهان شکوه نهضت عاشورا را نشان داد، گفت: حضور بیش از ۴ میلیون نفر از زائران ایرانی در این حرکت حماسی آفریننده حماسه‌ای دیگر بود. نقش دولت و ملت بزرگ عراق در خلق این حضور استثنایی بر کسی پوشیده نیست. مردان، زنان و جوانانی که دل‌های پاک آنان در شوق تکریم زائران حضرت اباعبدالله می‌تپید. از جوانان عزیز و اقشار مختلف و هیئت‌های موکب‌های مردمی و جهادی در ایران اسلامی به ویژه مردم شریف کردستان عراق و ایران که با همت و دل‌های آکنده از عشق به ساحت مقدس سیدالشهدا این حرکت عظیم و پرشور انسانی را گرامی داشتند، تشکر می‌کنیم.
وی افزود: همچنین برنامه ریزی درخور تقدیر دولتمردان ایران و عراق و نهادهای نظامی و امنیتی بویژه فراجا که نقش تحسین برانگیزی در اجتماع بزرگ انسانی ایفا نمود، قابل تحسین است.
ابوترابی فرد در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به برسی لایحه برنامه هفتم توسعه در مجلس خاطرنشان کرد: با عنایت به اینکه برنامه هفتم توسعه با اولویت پیشرفت کشور در دستور کار مجلس و دولت قرار دارد برخی اقدامات دولت محترم را در طی دو سال گذشته که به اصلاح شاخص‌های کلان اقتصادی کمک کرده یا می‌تواند زمینه ساز تحول در تغییر شاخص‌های کلان اقتصادی باشد بیان می‌کنم.
وی افزود: بسیاری از سیاست‌های اقتصادی که ظاهری جذاب و دلپذیر دارند در میان مدت و بلندمدت پیامدهای ناگوار برای مردم و کشور دارند و باید مراقب آنها بود. در مقابل سیاست‌های اقتصادی که ظاهری خوش‌آیند ندارند عموماً در میان‌مدت و بلندمدت دستاوردهای مطلوب و دلپذیر دارند و موجب افزایش سطح رفاه عمومی می‌گردند. تصمیم دولت در حذف ارز ترجیحی از این گونه تصمیمات مهم و سازنده بود.
خطیب نماز جمعه تهران تصریح کرد: هرچند این اقدام شجاعانه، عقلانی و علمی، ظاهری فریبنده و خوش‌آیند نداشت و در کوتاه مدت موجب افزایش قیمت کالاها و خدمات شد ولی در میان مدت دستاوردهای مطلوبی برای کشور خواهد داشت و باید قدر بدانیم. با حذف رانت تخصیص ارز ترجیحی یکی از عوامل کلیدی گسترش فساد از بین رفت. علاوه بر این ضربه مهلکی به قاچاق کالاهای یارانه‌ای وارد کرد و زمینه مدیریت مناسب منابع ارزی کشور را فراهم کرد. البته در این حوزه لازم است بخشی از منابع حاصل از ارز ترجیحی به دهک‌های پایین انتقال پیدا کند که دولت برنامه مناسبی دارد و بخش دیگر باید صرف تأمین مالی تولید و رفع آثار این اقدام اصلاحی اقتصادی گردد و تولید رونق پیدا کند.
وی افزود: دولت سیزدهم فعالیت خود را در شرایطی آغاز کرد که میزان نرخ تشکیل سرمایه در پایان ۱۴۰۰ نسبت به ۱۳۹۶ معادل ۱۸ درصد کاهش یافته بود، یعنی اقتصاد ایران در مدت ۴ سال به مدت قابل توجهی کوچک شده بود که با اصلاح ساختارها شاهد جهش تشکیل سرمایه در کشور هستیم. رشد ۶.۷ نرخ تشکیل سرمایه دستاورد بزرگی است. رشد اقتصادی ۴.۴ درصد در سال ۱۴۰۰ و رشد اقتصادی ۴ درصدی در سال ۱۴۰۱ که می‌تواند پیام‌آور خروج اقتصاد کشور از رکود باشد نیز از دستاوردهای ارزشمند دولت سیزدهم به شمار می‌رود.
ابوترابی فرد با بیان اینکه رشد اقتصادی ۸ درصد در برنامه هفتم توسعه هدفگذاری شده است، گفت: فراهم آوردن افزایش حضور و نقش آفرینی اقتصادی در منطقه و عرصه بین المللی در تحقق نرخ رشد ۸ درصدی در جریان اجرای برنامه هفتم توسعه نقش بسزایی خواهد داشت.
خطیب نماز جمعه تهران با بیان اینکه اعتبار سیاسی و اقتصادی شوروی برای آن فروریخت که از نقاط قوت نظام مالی و تکنولوژی جهانی محروم بود، خاطرنشان کرد: ما باید بستر مناسبات و فعالیت اقتصادی منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای را فراهم کنیم که البته در این حوزه در دو سال گذشته قدم‌های امیدآفرینی از سوی دولت برداشته شده است. از جمله اینکه سطح روابط با کشورهای همسایه از شمال و جنوب کشور گرفته تا همسایگان شرقی و غربی به طور ملموس افزایش یافته است. زمینه عضویت ایران در پیمان شانگهای فراهم شده است که ایران با پیوستن به این نهاد می‌تواند نقش بهتری در تحولات جهانی و منطقه‌ای ایفاکند.
انتهای پیام/
منبع: تقریب
کلیدواژه: حجت الاسلام ابوترابی فرد برنامه هفتم توسعه نماز جمعه تهران ابوترابی فرد انسان ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.taghribnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تقریب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۴۰۱۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا تمدن‌ها با گذشت زمان شکننده‌تر می‌شوند؟ (+عکس)
ظهور و سقوط قدرت‌های بزرگ یکی از کلیشه‌های تاریخ است و این فرضیه که تمدن‌ها، دولت‌ها یا جوامع رشد کرده و سپس افول می‌کنند ایده رایجی است. اما آیا چنین چیزی واقعا حقیقت دارد؟
به گزارش زومیت، گروهی از پژوهشگران از زمینه‌های علمی مختلف بزرگترین مطالعه تا به امروز را انجام دادند تا دریابند آیا پیری جامعه را می‌توان در سوابق تاریخی مشاهده کرد یا خیر. نتایج آنها که در مجله‌ی PNAS منتشر شده است، نشان می‌دهد دولت‌ها پیر می‌شوند و احتمال انحطاط آنها با گذشت زمان به‌تدریج بیشتر می‌شود.
فناپذیری دولتهاتعریف تمدن یا جامعه دشوار است و مورد اول معمولا بار معنایی ناخوشایندی همراه خود دارد. پژوهشگران درعوض تجزیهوتحلیل خود را به دولت‌های پیشامدرن محدود کردند: تشکیلات متمرکزی که قوانینی را بر قلمرو و جمعیت خاصی اعمال می‌کنند (مثل دولت-ملت‌های ایالات متحده و چین امروزی). آنها رویکردی آماری را در دو مجموعه داده پیاده کردند و مجموعه داده‌های انحطاط دولت‌ها را که شامل ۳۲۴ دولت در طول ۳۰۰۰ سال بود (از سال ۲۰۰۰ قبل از میلاد تا سال ۱۸۰۰ پس از میلاد) ایجاد کردند. داده‌ها از پایگاه‌های داده متعددی جمع‌آوری شد.
پژوهشگران در مطالعه خود تکنیکی به نام «آنالیز بقا» را به‌کار بردند و طول عمر دولت‌ها را تجزیهوتحلیل کردند. اگر اثر پیری وجود نداشته باشد، می‌توان توزیع مستقل از سنی را انتظار داشت که در آن احتمال به پایان رسیدن عمر یک دولت در سال اول و در سال صدم یکسان است.
مطالعه‌ای قبلی روی ۴۲ امپراطوری نیز دقیقا همین موضوع را نشان داده بود. اگرچه در مجموعه داده بزرگ‌تر مطالعه جدید، پژوهشگران الگوی متفاوتی را شاهد بودند.
در هر دو پایگاه داده، خطر به پایان رسیدن دولت‌ها در طول دو قرن اول افزایش می‌یافت و پس از آن در سطح بالایی ثابت می‌ماند. یافته‌ها منعکس‌کننده تجزیهوتحلیل اخیر دیگری از بیش از ۱۶۸ رویداد بحران تاریخی است. میانگین مدت زمان بقای سیاست‌ها در پایگاه داده بحران آنها تقریبا ۲۰۱ سال بود.
احتمال فروپاشی جوامع با گذشت زمان بیشتر میشودحتی وقتی سلسله‌ها از تجزیهوتحلیل کنار گذاشته شد، روند پیری مشاهده می‌شد. سلسله‌ها برپایه روابط خونی ساخته می‌شوند، معمولا عمر کوتاهی دارند و اغلب به دلیل اختلاف بر سر جانشینی یا سقوط تبار خانوادگی از بین می‌روند.
یافته‌های جدید با مطالعات پیشین درمورد کند شدن بحرانی پشتیبانی می‌شود. قبل از اینکه سیستم پیچیده‌ای دستخوش تغییری در مقیاس بزرگ در ساختار شود، اغلب با سرعت کمتری می‌تواند از بحران‌ها بهبود پیدا کند.
اکنون شواهدی از چنین کندشدن بحرانی‌ای برای دو گروه تاریخی مختلف داریم: اولین کشاورزان اروپای نوسنگی و جوامع پوئبلو جنوب غربی ایالات متحده. حدود ۴ هزار تا ۸ هزار سال پیش، کشاورزان دوران نوسنگی در سراسر ترکیه امروزی تا اروپا گسترش پیدا کردند.
آنها سپس بحران‌های دوره‌ای را پشت سر گذاشتند که در آن در پی درگیری‌ها و جنگ‌ها کاهش جمعیت و مکان‌های کشاورزی و دور شدن از کشاورزی غلات رخ داد.
جوامع پوئبلو کشاورزان ذرت بودند که بزرگترین ساختمان‌های غیرخاکی را در ایالات متحده و کانادا پیش از آسمان‌خراش‌های فلزی شیکاگو در دهه ۱۸۰۰ ساختند. این جوامع چندین چرخه رشد و رکورد را پشت سر گذاشتند و با تجربه حوادث بحرانی در حدود سال‌های ۷۰۰، ۸۹۰ و ۱۲۸۵ پس از میلاد به پایان رسیدند.
طی هرکدام از این رویدادها، جمعیت، ذرت و شهرسازی کاهش یافت درحالی که خشونت افزایش پیدا کرد. این چرخه‌ها به‌طور متوسط دو قرن طول می‌کشید و با الگوی وسیع‌تری که پژوهشگران پیدا کردند، مطابقت داشت. هم برای اولین کشاورزان اروپا و جوامع پوئبلو، جمعیت درست پیش از فروپاشی، آهسته‌تر از بحران‌هایی مانند خشکسالی بهبود می‌یافتند.
مطالعه جدید محدودیت‌هایی دارد که باید درنظر گرفت. اول اینکه دولت‌ها به شکل‌های مختلفی به پایان می‌رسند. آنها می‌توانند به‌سادگی تغییری در طبقه برتر حاکم باشند یا ممکن است فروپاشی اجتماعی رخ دهد که شامل نابودی دولت، نوشتار، ساختارهای تاریخی و کاهش جمعیت باشد.
حتی در میان جوامعی که دچار فروپاشی کامل می‌شدند، بسیاری از جوامع باقی می‌ماندند و رونق می‌گرفتند. این پایان لزوما چیز بدی نیست. بسیاری از دولت‌های پیشامدرن ظالم و غارتگر بودند. برای مثال، امپراطوری روم غربی در اواخر عمر خود سه‌چهارم مسیر به سمت حداکثر سطح نابرابری ثروت را که از نظر تئوری ممکن است، پیموده بود.
نکته‌ی دیگری که باید درباره تجزیهوتحلیل جدید درنظر داشت، این است که اعداد مطالعه جدید براساس تاریخ‌های آغاز و پایان مورد قبول در گزارش‌های تاریخی و باستان‌شناسی است. درمورد این تاریخ‌ها معمولا اختلاف‌نظر وجود دارد. به‌عنوان مثال، آیا امپراطوری روم شرقی در سال ۱۴۵۳ با سقوط پایتخت آن یعنی قسطنطنیه یا غارت قسطنطنیه و تقسیم قلمروهای آن توسط مبارزان صلیبی در سال ۱۲۰۴ یا از دست دادن گسترده قلمرو در طول قرن هفتم به پایان رسید؟
گرچه مطالعه جدید محدودیت‌هایی دارد، بزرگترین مطالعه‌ای است که تا به امروز درباره این موضوع انجام شده است و یافته‌ها در دو مجموعه داده بزرگ با هم یکسان بودند.
نابرابری، تخریب محیط زیست و رقابت نخبگان در فروپاشی دولت‌های گذشته نقش داشته استگام بعدی این است که بررسی شود چه عواملی موجب افزایش طول عمر جامعه می‌شود و چه عواملی به‌تدریج بر آسیب‌پذیری جوامع می‌افزایند. دولت‌ها ممکن است به دلایل مختلفی با گذشت زمان تاب‌آوری خود را از دست بدهند.
افزایش نابرابری، نهادهای بهره‌کش و درگیری بین صاحب منصبان می‌توانند در طول زمان اصطکاک اجتماعی را افزایش دهند. تخریب محیط زیست نیز می‌تواند اکوسیستم‌هایی را که سیاست‌ها بدان‌ها وابسته هستند، تضعیف کند. شاید خطر بیماری و درگیری با افزایش تراکم شهرها افزایش پیدا کند یا از دست دادن تاب‌آوری ممکن است به دلیل ترکیبی از علل مختلف باشد.
آیا دنیای مدرن ما پیر می‌شود؟آیا الگوی‌های پیری در دولت‌های پیشامدرن می‌تواند در دنیای امروز نیز اهمیتی داشته باشد؟ پژوهشگران فکر می‌کنند این‌طور است، اما اینکه آیا سیستم جهانی امروزه همان الگوهایی را دنبال می‌کند که در مطالعه شناسایی شد، مشخص نیست. با‌این‌حال، در جهان امروز نابرابری، تخریب محیط زیست و رقابت نخبگان وجود دارد و همه این عوامل به‌عنوان پیشگام فروپاشی دولت‌های گذشته در تاریخ بشر مطرح شده‌اند.
در سطح جهان، یک درصد از ثروتمندترین افراد تقریبا نیمی از ثروت جهان را در اختیار دارند، درحالی‌که نیمه پایینی جمعیت حدود ۰٫۷۵ درصد ثروت را در اختیار دارند. تغییرات اقلیمی جهان امروز بی‌سابقه است و شدت آن بیشتر از رویدادهایی است که در گذشته موجب انقراض‌های جمعی شد.
۶ مورد از ۹ سیستم کلیدی زمین که جهان به آنها متکی است، به مناطق پرخطر تبدیل شده‌اند. ازسوی دیگر، درگیری بین نخبگان اقتصادی به دو قطبی شدن و ایجاد بی‌اعتمادی در بسیاری از کشورها دامن زده است.
برخلاف دولت‌های گذشته، دنیای امروز تاحد زیادی به هم پیوسته و جهانی شده است؛ درحالی‌که شکننده‌شدن و به پایان رسیدن یک دولت معمولا برای جهان گسترده‌تر بی‌اهمیت است، بی‌ثباتی ابرقدرت‌هایی نظیر ایالات متحده می‌تواند باعت اثر دومینویی در آن‌سوی مرزهای این کشور شود.
هم دنیاگیری کووید ۱۹ و هم بحران مالی جهانی سال‌های ۲۰۰۷-۲۰۰۸ نشان داده‌اند که چگونه ارتباطات نزدیک می‌تواند موجب تقویت شوک‌ها در زمان بحران شود. نمونه‌هایی از این اتفاق را در بسیاری از سیستم‌های پیچیده دیگر می‌توان مشاهده کرد. اکوسیستم‌های صخره‌های مرجانی به هم پیوسته‌ی متراکم در خنثی کردن شوک‌های کوچک عملکرد خوبی دارند، اما ضربات بزرگ را معمولا تقویت می‌کنند.
اکثر دولت‌های امروزی به‌طور قابل‌توجهی با امپراطوری‌های گذشته متفاوت هستند. تولید صنعتی، توانایی‌های تکنولوژیکی عظیم و همچنین بوروکراسی‌های حرفه‌ای و نیروهای پلیس همگی احتمالا دولت‌های با ثبات‌تر و مقاوم‌تری ایجاد خواهند کرد.
با‌این‌حال، فناوری ما همچنین تهدیدها و منابع آسیب‌پذیری جدیدی مانند سلاح‌های هسته‌ای و گسترش سریع‌تر عوامل بیماری‌زا را به ارمغان آورده است. ما همچنین باید مراقب استقرار دولت‌های سرکش باشیم. تاب‌آوری و ماندگاری لزوما همه جا مثبت نیست. با این وجود، امیدواریم درک تاریخ گذشته بتواند به جلوگیری از اشتباهات پیشین ازجمله منابع احتمالی پیری جامعه کمک کند.
کانال عصر ایران در تلگرام
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان